Hoe gaat het nu met…deel 2!
Vandaag dan eindelijk deel 2 van: hoe gaat het nu met…?
En wat ben ik toch verdomde trots dat ze zo ontzettend fijn en goed terecht zijn gekomen allemaal! ♥
En dat mede dankzij jullie, lieve Facebookvolgers! Door jullie deelacties wordt het bereik groter en groter en worden uiteindelijk baasjes gevonden, zoals jullie hieronder kunnen lezen!
Veel leesplezier 🙂
Net na de Kerst konden jullie zien en lezen hoe het ging met Cato, Selly en Kyra en stonden we even stil bij het verlies van Zowy in deel 1.
Nu wil ik jullie laten weten hoe het gaat met Bas, Bear, Boef, Max en Pip.
Ook deze honden zijn herplaatst via N’Djoy en hebben allen een hele fijne nieuwe baas gevonden.
Ik heb ook deze baasjes gevraagd een stukje te schrijven over hun nieuwe maatje en kreeg de volgende fijne verhalen binnen.
Van de nieuwe eigenaar van Bas (jonge Mechelse Herder) kregen we het volgende verhaal:
“Ik vernam van je dat je een artikel wilde schrijven over de honden die N’Djoy heeft herplaatst. Graag wil ik een verhaaltje schrijven hoe de herplaatsing was van Bas, de Mechelaar die ik heb mogen verwelkomen in mijn huis/roedel.
Ik zit nog wel ns regelmatig op internet en kwam de advertentie van Bas tegen op Facebook. Bas was een Mechelse herder pup die wat probleempjes had thuis en nog wel ns naar mensen kon happen, vooral naar vrouwen. Zijn huidige baasjes vertrouwde hem daardoor niet meer bij de kleinkinderen en zagen in dat Bas een herder was uit een werk-lijn die meer nodig had dan het huiselijke leven.
Met heel veel pijn in hun hart hebben ze toen de keuze moeten maken om Bas een ander leven te geven bij iemand die hem meer uitdaging en prikkels kon bieden in de vorm van actief bezig zijn.
ik heb de advertentie gezien en heb gelijk gereageerd of er een ontmoeting plaats kon vinden. Dat kon en nadat ik kennis had gemaakt met Kim, Bas en de baasjes van Bas ben ik met m naar buiten gegaan. Kim was er steeds bij toen we (mijn vriendin en ik) met Bas gingen lopen en met m speelden.
Nadat ik ook wat oefeningen deed m.b.t. het speuren en waken en Bas hier zeer goed en enthousiast op reageerde was ik helemaal zeker van het feit dat hij bij mij paste.
Nadat hij bij me thuis kwam klikte het ook heel goed met de andere herder die ik al had. Ik ging aan de slag met Bas op de hondenschool en deed thuis ook veel met m qua speuren en apporteren.
Hij heeft mijn vriendin nog wel een keer gehapt, maar daarna, vooral omdat hij heel veel actief kon en mocht bezig zijn namen zijn “problemen” af en zijn niet meer voorgekomen.
In plaats van de ietwat nerveuze onzekere pup die hij was, is hij nu een hond die zekerder van zichzelf is geworden en is hij een echte speurneus geworden. Hij heeft er erg veel plezier in en doet het maar al te graag!! Bas heeft het goed en heeft een fijne toekomst voor zich liggen.
Bas werkt nu zelfs professioneel in de beveiliging naast een geleider, en daar heeft hij enorm veel plezier in!”
Over onze Bear, de golden retriever die niet eens op de website of Facebook-pagina van N’Djoy heeft gestaan, omdat hij meteen een warme gouden mand vond, kregen we het volgende fijne verhaal.
“Bertje
Ons gemis aan “het Limburgs” maakte het voor ons onmogelijk om Baer, bij zijn naam te noemen.
Vorig jaar rond deze tijd kwam hij bij ons en nu lijkt het of hij er altijd geweest is.
Al snel werd het Bert en Bertje. Bert paste zich ongelooflijk snel bij ons aan.
Hij was superspeels en buitengewoon sociaal.
Hij leek zichzelf al snel als een tien of elfjarig jongetje, zoals mijn zoontje en zijn vriendjes, te zien. Hij is de hele tijd bij hen en vermaakte zich prima. Op de trampoline, buiten voetballen, rennen, alles.
Ook de anderen dieren leken nooit een probleem, hoewel hij het heerlijk vond om de ganzen op te jagen in het weiland waarbij echt een grote JIPPIE uit zijn oren omhoog steeg.
Ook het water is een soort van JIPPIE, net als alle modderplassen, maar tegelijkertijd is hij altijd superbereid te leren en te luisteren als het moet.
Bertje is een superhond……wij zijn ongelooflijk blij met hem en hij is heel gelukkig waar hij is.
Als wij weg zijn is hij bij mijn ouders en ook daar is hij heel geliefd en is hij steeds dolgelukkig als hij hen terug ziet. Wij zijn ons ervan bewust dat we erg geboft hebben met hem. hij is echt onze lieve vriend.”
Ook onze geweldig knappe en jonge god Boef (kruising van 4 rassen) was op zoek naar een nieuw gouden mandje. In no-time kwam daar een fijn bericht van Linda en haar gezin!
“Op facebook zagen wij een oproep die mij direct opviel;
Boef zoekt een gouden mandje…. met een superlieve hond op de foto!
Helemaal niet op zoek naar een nieuwe hond, maar ik was direct verliefd. En ook mijn man en kinderen zagen het wel zitten. Na een kennismaking over en weer kregen we Boef mee naar huis.
Hij verdiende meer vrijheid, beweging en ruimte en met pijn in hun hart namen de baasjes van Boef afscheid.
Nog nooit hebben we zo’n enthousiaste hond meegemaakt, wat heeft hij een plezier in rennen. Hij rent superhard en veel. Ook met balletjes gooien is favoriet bij hem.
Daarnaast gaat hij ook mee op de boot en ook zwemmen vindt hij heerlijk.
De hondencursus is echter niet ’n succes. Daar is hij teveel bezig met zijn omgeving en wil ook daar wat hij het liefst doet; rennen.
We krijgen steeds meer het vertrouwen in elkaar en hij luistert ook los steeds beter, maar hij doet zijn naam eer aan.
Hij is en blijft een echte Boef….
Groetjes Linda& Marco, Bas en Koen en Newfy Brutus”
Dan hebben we natuurlijk ook nog onze prachtige, grote kerel Max (Bouvier)… Zijn baasjes zochten wegens omstandigheden een nieuwe baas voor Max en N’Djoy vond deze bij een lieve man met een enorm grote woonboot met tuin aan wal.
Max kreeg er ook nog eens 2 nieuwe vriendjes bij!
Dit verhaal is geschreven door de “oude” eigenaar van Max.
“Vanaf dag 1 heeft Max datgene gekregen wat hij zo nodig had, het volledige vertrouwen in zijn lieve karakter!
Precies dat wat ik hem door omstandigheden niet meer volledig durfde te geven.
Zijn nieuwe baas heeft Max vanaf dag 1 gewoon los laten lopen, toppertje! Eerst bij hem in het park en hij is zelfs met Max, Rambo en Angel naar het strand van Scheveningen geweest waar ze met zijn drietjes heerlijk geravot hebben.
Volgens foto’s blijven ze mooi bij elkaar, als de andere 2 heerlijk het water in gaan, blijft onze grote held al pootjebaaiend bij de andere 2 in de buurt.
Ik denk dat ik geen betere plek voor Max had kunnen wensen, eerlijk is eerlijk, zelfs niet bij mij, gegeven de omstandigheden!”
Tot slot hebben we nog de kleinste en tevens allerjongste van het stel: onze toen nog hele kleine Pomchi-pup genaamd Sita, zij gaat nu door het leven als Pip!
3 maanden oud was ze toen ze werd herplaatst en in januari werd ze 1 jaar!
“Toen Pip bij ons kwam was ze erg angstig van alle dingen om haar heen. Ze was ook nog niet gesocialiseerd. Geluiden, voorwerpen, andere dieren als ook mensen waren allemaal spannend. Lopen aan de lijn en eten uit een voerbak waren ook nieuwe ervaringen die eng, maar ook heel leuk en lekker waren.
We namen haar overal mee naar toe, een fietspad, de trein, het dorp, in de auto, de speeltuin, het bos tot aan de school om de hoek. Alles om haar maar bekend te maken met de drukte van alle-dag.
Pip had beter Speedy kunnen heten, want jeetje wat is ze vinger-vlug en bruist ze van de energie! De rem moest er regelmatig op, even in de bench…. deurtje dicht maar niet op slot, en ze ging lekker liggen voor een dutje. Ze is lief, makkelijk en erg tevreden.
Zoals het een echte Pomchi betaamd blaft en keft ze een goeie en denkt ze net zo groot te zijn als een Deense Dog, maar wat doet ze het toch goed “ons Pip-je”.
Ze loopt nu zelfs los in het bos en rent vanaf de 1e seconde tot de laatste het parcour een keer of 3…. haar batterij-tje raakt nooit op.
Pip is een zonnetje in huis, we zijn heel erg blij met haar!! “
